Hoe is het zeepaardje

De zeepaardje of zeepaard is een van de meest nieuwsgierige dieren die er zijn . Het is een vis en toch heeft het geen schubben; het hoofd en de nek zijn gebogen zoals die van het paard; de mond is buisvormig; de borst is als die van de duif en de staart is grijpbaar met die van bepaalde apen. Bovendien kan het van kleur veranderen zoals de kameleon en, net als die van dit reptiel, zijn ogen aan beide kanten. Voor dit buitengewone wezen, dat meer lijkt op de vrucht van fantasie, noemden de oude Grieken het hippocampus, wat betekent: paardenpaard.

Hoe het zeepaardje zwemt

Vanwege de stijve envelop kan het zeepaardje niets horizontaal doen, het water oversteken zoals de overgrote meerderheid van de vissen. Daarom niets in verticale positie en wordt aangedreven door een kleine rugvin, waaiervormig. Bovendien zweeft het dankzij de zwemblaas. Als er wat luchtbellen ontsnappen, daalt deze af en blijft in de diepte totdat er voldoende gas wordt geproduceerd, om weer dichtbij het oppervlak te kunnen stijgen. De borstvin en de bewegingen van de staart laten je snelle verticale bewegingen maken.

Functie van de staart

De staart van het zeepaardje is grijpbaar en wordt over het algemeen naar voren gerold. Hiermee is het onderhevig aan algen of andere mariene formaties wanneer het stopt om de omgeving te verkennen op zoek naar zijn prooi.

Waar het zeepaardje leeft

Dit merkwaardige wezen is gewoon een gril van de natuur . Vanwege de buitenste verpakking is het niet eetbaar. In de oudheid werden echter grote deugden eraan toegeschreven: zo werkte het bijvoorbeeld als een tegengif, als het werd bereid met wijn, produceerde het een sterk gif. In de Middeleeuwen werd hem geadviseerd om koorts te bestrijden. Tegenwoordig, als chemische en farmaceutische producten het volledig vervangen hebben, dient het zeepaardje alleen om een ​​van de deugden te laten zien waarmee de natuur heeft begiftigd: de manier waarop ouders met toewijding voor hun kinderen zorgen.

Hoe het zeepaardje voor zijn jongen zorgt

Tijdens de lente vindt er een merkwaardige huwelijksmars plaats tussen de zeepaardjes, die één of twee dagen duurt. Tijdens het leggen zet het vrouwtje de eieren af ​​in een soort zak die het mannetje in zijn buik heeft. Gedurende 45 dagen is het verantwoordelijk voor het uitbroeden van de eieren, daarna worden de jongen geboren. Dan wordt er iets merkwaardigs waargenomen, de stotende bewegingen van het mannetje om de 50 of 60 jongeren uit hun zak te gooien.