Wie was Aristoteles

Hij is een van de filosofen van het oude Griekenland die we in onze tijd beter kennen. Aristoteles was een discipel van Plato en deelde en interpreteerde op een persoonlijke manier de theorieën van zijn leraar. Aristoteles is een van de belangrijkste wetenschappers van onze cultuur en met een enorme invloed op de ontwikkeling van de wetenschap tot bijna onze dagen. Bovendien was hij de pionier van moderne logica of wetenschappelijke taal. Zoals we kunnen zien, waren uw bijdragen daarom uiterst belangrijk om de realiteit van onze tijd te bereiken. In leggen we u uit wie Aristoteles was .

Plato en Aristoteles

Aristoteles begon als een discipel van Plato's school en toen hij stierf, was Aristoteles 36 jaar oud. Toen hij 17 was, ging hij naar de Platonische school, maar na vele jaren werd hij een van de grootste critici van deze idealistische filosofie waarin hij praat over de mythe van de grot. Terwijl Plato en zijn tijdgenoten gokken voor verklaringen van de wereld op basis van idealisme en fantasie, pleit Aristoteles voor een meer realistische en naturalistische visie die de scheiding verraadt die Plato uit de twee werelden heeft gepropageerd: het echte en het geprojecteerde in de grot; in vertellen we je hoe is de mythe van de grot.

Aristoteles beweerde dat er maar één wereld was (in tegenstelling tot Plato die over twee sprak) en dat het mogelijk was om deze realiteit te begrijpen door ervaring en contemplatie. Voor deze filosoof zijn universele ideeën niet gescheiden van materie, maar zijn ze erin ondergedompeld; dit was de essentiële reden waarom Aristoteles groot belang hechtte aan de studie van de wetenschap en de directe waarneming van de natuur.

In dit artikel vertellen we je wie Plato was.

De metafysica van Aristoteles

De ethiek gepromoot door Aristoteles was gebaseerd op een bepaald concept van menselijke deugd . Voor hem moet de houding die een mens zich gedurende zijn leven ontwikkelt, worden beheerst door voorzichtigheid of door deugd; De denker bepaalt dat er twee manieren zijn om deze ethiek te bereiken, de eerste is door het gebruik van het intellect (dianoetics) en de tweede door het gebruik van gevoeligheid en affectie (ethiek). Binnen alle deugden die kunnen ontstaan, is het grootste gerechtigheid.

De metafysica van Aristoteles staat bekend als de ' eerste filosofie', dat wil zeggen, die diepe gedachte die God en de goddelijke en immateriële wereld wil bestuderen. Wat hij met deze studie bedoelt, is het begrijpen van de principes en oorzaken die het menselijk leven hebben veroorzaakt. Om die reden wordt deze tak van zijn filosofie ook beschouwd als de wetenschap van het goddelijke.

Beweging beschouwt het basisprincipe dat het hele universum beheerst: alles is onderhevig aan beweging, alles passeert voor en na. Er is een eerste motor die beweging geeft aan het universum, een onbeweeglijke motor die God is, de oorzaak . Het universum is een gesloten systeem vol materie en daarbuiten bestaat niets omdat het eeuwig is. Bedenk dat de aarde in het centrum is en rond alle planeten roteren.

Filosofie van Aristoteles

De aristotelische filosofie is een van de belangrijkste erfenissen van het oude denken die, samen met Plato, op een eenvoudige manier de evolutie van het begrip van de wereld en het verschil tussen idealisme en naturalistisch realisme kunnen verklaren. Aristoteles belichaamde de empirische geest waarin hij alles in vraag stelde en waarmee hij alleen maar kon kiezen om de antwoorden te krijgen door rechtstreeks te experimenteren met de werkelijkheid. Hij ondervroeg alles en was niet tevreden totdat hij zijn stellingen en argumenten controleerde.

De Griekse denker bepaalt dat de gevoelige stoffen zijn verdeeld in twee principes: materie (het materiaal waarvan het is gemaakt) en de vorm (de structuur ervan). En voor hem was er geen werkelijke scheiding van de mens in materie en ziel zoals de meeste verklaringen tot dusver bepleit; volgens Aristoteles kan geluk alleen worden bereikt als men geniet van de directe contemplatie van het leven, want voor deze filosoof is de mens niet in twee aspecten verdeeld, maar de ziel en materie zijn een geheel van de persoon.

Naast zijn studie over de oorsprong van de wereld en de rol van de mens in het universum, zorgde Aristoteles echter ook voor andere soorten studies, zoals logica, moraal, politiek en esthetiek, aan het einde van zijn leven. leven, een verzameling van 170 werken, hoewel slechts 30 ons hebben bereikt.

Met Aristoteles laat de wetenschap de universele kant opzij en concentreert zich op het concrete : waarheid kan alleen door het specifieke worden bereikt. Ervaring beschouwt de enige nauwkeurige kennis, die voortkomt uit het omgaan met het individu. Onderscheidt zich tussen theoretische wetenschappen zoals wiskunde, metafysica of natuurkunde, en wetenschappen die het praktische als ethiek of politiek bestuderen.